Philippe Soirat is leider en slagwerker van het quartet dat verder bestaat uit David Prez op tenorsax, Vincent Bourgeyx op piano en Yoni Zelnik op contrabas. In de hoestekst van dit album geschreven door saxofonist Samy Thiébault noemt hij een uitspraak van Sonny Rollins in het programma Jazz Casual na een fantastisch concert van hem over zijn eigen jazzstijl “We do a great deal of improvising right on the spot”, een betere uitspraak is er niet om Philippe Soirat’s artistieke inspanningen te omschrijven. Zijn spel is “on-the-spot” at the right time. Als Aristoteles zo gelukkig zou zijn geweest om zijn muziek te kennen, zou hij hebben gesproken over “kairos”, de juiste tijd en de juiste plaats, in iedere seconde, iedere maat, iedere beat, kortom pure improvisatie. Die improvisatie horen we in “On the spot 1 tot en met 4”. Voorts horen we een aantal bijzondere uitvoeringen van composities van grootheden uit de jazz, “Angola” de groepvan Wayne Shorter, “Side Car” van Miles Davis, “Eclipse” van Charles Mingus, “Pumpkin” van Andrew Hill, “Moment’s Notice” en “Mr. Day” van John Coltrane, “Cyclic Episode” van Sam Rivers en tenslotte “Psaume 22” van Gilles Naturel, een minder bekende naam maar wel een befaamde Franse jazzbassist.

De versies die ze hier laten horen hebben in ieder geval een geheel eigen karakter, het specifieke geluid van Philippe Soirat maakt hier van alle gekende composities van belangrijke jazzcoryfeeën een geheel eigen versie waardoor ik ze eigenlijk ook niet onmiddellijk kon herkennen. En dat is natuurlijk een geweldig pluspunt voor dit geweldige kwartet met in mijn oren een excellente uitblinker in tenorsaxofonist David Prez, zonder daarmee de anderen ook maar enigszins tekort te willen doen. Ik krijg zoveel te luisteren om te recenseren dat het mij zo af- en -toe moeilijk valt om een oordeel te vellen, maar dit album springt er op enigerlei wijze toch bovenuit, wat in mijn oren vooral ook van doen heeft met het soepele, ritmische drumspel van Philippe, een genot voor het oor. Alweer een juweeltje uit de Franse jazzscene, die in ieder geval in Nederland veel te weinig bekend is en daarom onderschat en veel te weinig podium mogelijkheden krijgt. Nederland heeft natuurlijk een rijke bron aan jazztalenten, maar het is nooit verkeerd om invloeden van buiten ruimte te geven wat betreft optredens en de verkoop van cd’s, vandaar ook een extra push voor dit heerlijke album.

Zoals ik steeds vaker ontdek is de Franse jazzscene oneindig veel groter dan bekend is in Nederland, ik was daar al langer mee bekend door mijn vakanties in Frankrijk en mijn jazzvrienden in Zwitserland die mij op de hoogte brachten van muzikanten als Michel Portal en Richard Galliano.

Jan van Leersum